Pięć aspektów wpływających na charakter kota.

Koty to prawdziwe osobowości. Czułe lub zdystansowane, odważne lub nieśmiałe, aktywne lub przytulaśne. Albo wszystkiego po trochu. Ale co tak na prawdę wpływa na charakter kota?

Braun-weiße Katze auf dem Arm, wird liebkost

Dlaczego niektóre koty są bardziej ufne niż inne? Czy osobowość kota jest wrodzona czy kształtowana przez środowisko? Odpowiedź brzmi: jedno i drugie. Pochodzenie, usposobienie, pozytywne i negatywne doświadczenia. Wszystkie one wpływają na zachowanie kota. Ale czy można przewidzieć charakter młodego kota? Trochę tak, jeśli zna się decydujące czynniki.

Kwestia charakteru 1: płeć

Kocury to łobuzy, a kotki to wredoty. Są to dobrze znane stereotypy. Ale w rzeczywistości istnieją pewne cechy, które zasadniczo różnią się u obu płci. Na przykład, kocury - nawet te wykastrowane - są często bardziej aktywne niż kotki, częściej wędrują i zwykle pokonują większe odległości. Jeśli trudno ci poradzić sobie z kotem wychodzącym, który od czasu do czasu zostaje na noc lub dłużej, możesz wziąć to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o posiadaniu samca lub samicy. Samce mają również inne zachowania podczas zabawy niż samice. Podczas gdy samice są bardziej skłonne do zabawy w gonitwę - leży to w ich naturze jako opiekunów potomstwa - samce częściej bawią się ze sobą i mierzą swoje siły.

Kwestia charakteru 2: koci ojciec

Naukowcy zaobserwowali, że charakter ojca znajduje również odzwierciedlenie w jego potomstwie. Ponieważ kocur nie zajmuje się wychowywaniem kociąt, jego wpływ jest wyraźnie widoczny w genach. Tak więc potomstwo przyjaznych, ufnych samców jest również bardziej towarzyskie. Z kolei powściągliwi, nieśmiali ojcowie posiadają raczej nieśmiałe potomstwo. Wpływ genetyczny kociego ojca wynosi około 50 procent. W rzeczywistości jest on prawdopodobnie niższy. W przeciwieństwie do kociego ojca, który wpływa na osobowość potomstwa tylko poprzez swoje geny, matka również wpływa na kociaki poprzez swoje wychowanie i przykład. Geny ojca mogą zatem zostać nadpisane przez zachowanie matki.

Kwestia charakteru 3: socjalizacja z człowiekiem

Jeśli koty nie są socjalizowane z ludźmi we wczesnym dzieciństwie, później będzie im trudniej być przyjaznymi i ufnymi wobec swoich właścicieli. Na przykład, jeśli koty dorastają na farmie z niewielkim kontaktem z ludźmi, trudniej będzie ci zmienić swoją aksamitną łapę w ufnego i przytulnego kota domowego. Odnosi się to również do pytania: wychodzić na dwór czy nie? Kot, który dorastał na niemal nieograniczonej wolności, zawsze będzie odczuwał potrzebę wyjścia na zewnątrz. Jeśli więc chcesz trzymać kota wyłącznie w domu, powinieneś poszukać kociaka, który został wychowany w domu.

Kwestia charakteru nr 4: więzi rodzinne

Wielu przyszłych właścicieli kotów chce, aby ich kociak jak najwcześniej dołączył do ich rodziny. Są przekonani, że jest to najlepszy sposób, aby mała aksamitna łapka nawiązała z nimi więź. Tymczasem jest wręcz przeciwnie. Im dłużej młody kot może dorastać z matką i rodzeństwem, tym silniejszy jest jego charakter. Oznacza to również, że jest bardziej otwarty na nowe kontakty. Jeśli więc pozostawisz kociaka z jego rodziną tak długo, jak to możliwe, nauczy się on więcej umiejętności społecznych. Zwiększa to szanse na uzyskanie pewnego siebie, zrównoważonego i odpornego na stres kociaka. Ułatwia to również socjalizację z kotem już mieszkającym w gospodarstwie domowym. Idealnie byłoby, gdyby Twój mały ulubieniec miał dwanaście lub czternaście tygodni.

Kwestia charakteru 5: Rasa kota

Doświadczenia i obserwacje hodowców i właścicieli od dawna sugerują, że charakter może być pochodną rasy. Naukowcy z Uniwersytetu w Helsinkach byli teraz w stanie naukowo udowodnić, że pewne zachowania są typowe dla niektórych ras. W badaniu przebadano łącznie 19 różnych ras kotów. Wyniki: Brytyjskie krótkowłose i perskie są wyraźnie najbardziej spokojnymi rasami. Pierwszy z nich w interakcji z ludźmi, drugi w zachowaniu wśród innych kotów. Korat i Devon Rex były szczególnie towarzyskie w stosunku do ludzi, podczas gdy brytyjski krótkowłosy zajął ostatnie miejsce w tej kategorii. Ogólnie najbardziej stabilną psychicznie rasą jest brytyjski i europejski krótkowłosy. Zupełnie inaczej niż rasy perskie i orientalne, które są bardziej podatne na problemy behawioralne.

Nasz wniosek: Każdy kot jest wyjątkowy. Można jednak zidentyfikować pewne podstawowe cechy. Nieśmiały, czuły, bardzo aktywny lub raczej spokojny. Na niektóre rzeczy może mieć wpływ środowisko i wychowanie. Ale na wiele rzeczy nie. Pytania o to, dlaczego twoja aksamitna łapa jest taka, jaka jest, pozostają ekscytujące. Jeśli stoisz przed ekscytującym momentem przygarnięcia nowego kota, to znasz już kilka czynników, które możesz wziąć pod uwagę przy wyborze swojego ulubieńca.